10 mrt Als de man van huis is..
De husband had een weekend gepland met vrienden. Ik kon thuis blijven met de kids. Wachten. Gewoon zoals altijd. Naar de bakker, boodschappen doen, eten koken en misschien nog een keer ergens naartoe. Vorige week dacht ik: ‘Nee, dat ga ik niet doen.’ Pakte mijn laptop en keek of er nog een appartementje vrij was op Schier. Mijn lievelings. En dat was het geval, met kortings.
Dus daar gingen we. Koffers gepakt. Maximaal twee (dat is praktisch). Genoeg schermpjes, oplaadspul voor drie jaar en zwemspullen. Ik ben niet van het zwembad. Dat is de afdeling van de husband, maar die is er niet. Dus heb ik het grut beloofd dat ik ten alle tijden beschikbaar ben om naar het zwembad te gaan. Nog even een laatste tripje naar wijsneus. Voor de laatste dingetjes. Alles onder controle.
De jongste telg had een verjaardagsfeestje en die werd keurig op tijd om 16.30 gedropt. Zodat we op tijd in de auto kropen. Zoals een echte Hullegie betaamt, was ik veels te vroeg bij de boot. De oudste telg wilde gelijk op de boot en moest wachten. Dat was niet de bedoeling. ‘Met papa kunnen we altijd gelijk op de boot’. ‘Ja dacht ik, dat klopt, die vertrekt een half uur later naar de boot.’
Tien minuten later kunnen we naar de boot. De jongste telg is zo blij. Hij rent door de poortjes en komt heel hard op zijn knieën terecht. ‘Bloed! mama Bloed’. Het valt reuze mee, maar zijn wereld vergaat. De rest van de wereld kijkt naar mij. Dan mis je de husband even. Dan op de boot. Het is relatief rustig. Dat vind ik zo fijn aan het laagseizoen. Weinig mensen op het eiland.
Dan de bus. De oudste twee willen staan. Net iets verder de bus in. Ik vind het goed. Totdat er mensen een bushalte eerder uitstappen en de oudste het een grappig idee vindt om er ook uit te gaan. ‘Neeeee!’ Roep ik! Naar binnen!’ De rest van de bus lacht. Een man zegt vriendelijk’ ogen in je achterhoofd’. ‘Jup, spidey sense’ antwoord ik. De buschauffeur zegt: ‘Everyone on board?’ en ik glimlach. We stappen uit. Dan naar het appartement. ‘Jeej, gered’ denk ik. Kindjes naar bed. Merk alleen dat ze de handdoeken en theedoeken vergeten zijn. ‘Dat komt morgenochtend wel’, denk ik.
Dan prikt het achter mijn ogen. Kakkend denk ik, ik word verkouden. Alleen verkouden vind ik. Welterusten.
Geen reactie's